عجله اسرائیل برای حمله به ایران تا پایان سال ۲۰۲۵

اورشلیم پست در گزارشی نوشته فاکتورهایی، چون جغرافیا، میزان درگیری نظامی و محدودیتهای سیاسی باعث شدهاند اورشلیم و واشینگتن در پرونده ایران دچار اختلاف نظر شوند.
در آستانه دیدار احتمالی ترامپ و نتانیاهو در اواخر دسامبر ۲۰۲۵ یک معضل قدیمی راهبردی دوباره به صدر مباحث بازگشته است: چگونه میتوان از نزدیکتر شدن تهران به سلاح هستهای جلوگیری کرد، بیآنکه جنگی گسترده در منطقه شعلهور شود یا واشینگتن درگیر رویاروییای بیپایان شود؟
اورشلیم پست میگوید مقامهای امنیتی اسرائیل به همتایان آمریکایی درباره فعالیتهای اخیر موشکی ایران ـ که بهطور رسمی «رزمایش» معرفی شدهاند ـ هشدار داده و مدعی شدهاند که این رزمایشها در عمل نقش آمادهسازی عملیاتی دارند.
این رسانه میگوید عامل جغرافیا نگرانی اسرائیل را تشدید کرده، چون چه این موشکها از داخل ایران یا از طریق نیروهای مورد حمایت ایران در لبنان، سوریه یا عراق شلیک شوند، زمان تصمیمگیری اسرائیل از «روز» به «دقایق» کاهش میابد. این بند از گزارش تحلیلی اورشلیم پست نشان میدهد این رژیم تا چه حد نسبت از برد و توان موشکهای ایران هراسان است.
با این حال اورشلیم پست نشوته در واشینگتن، همین اطلاعات اغلب با نگاهی کلانتر دیده میشود. مقامها و تحلیلگران آمریکایی عموماً در این مورد که «توانمندیهای فنی ایران پیشرفت کرده است»، توافق نظر دارند، اما درباره نیت اختلافنظر دارند: آیا تهران تصمیم سیاسی برای تسلیحاتیسازی در مقطع کنونی گرفته یا آگاهانه با حفظ ابهام، در حال افزایش اهرمهای خود است؟
این رسانه میگوید تصمیمگیران آمریکایی همچنین ریسکهای تشدید تنش فراتر از مرزهای اسرائیل را میسنجند؛ از جمله تلافی علیه نیروهای آمریکا، اختلال در زیرساختهای انرژی خلیج فارس و شوک به بازارهای جهانی.
در جناح راست آمریکا، این پرسشها پاسخهای متفاوتی بهدنبال داشته است. سناتور لیندسی گراهام با صراحت استدلال کرده که بازدارندگی تنها زمانی کار میکند که ایران باور داشته باشد واشینگتن عمل خواهد کرد. او این هفته هشدار داد اگر شواهد معتبری از ازسرگیری غنیسازی در سایتهای اعلامنشده وجود داشته باشد، پاسخ باید فوری باشد؛ زیرا تأخیر هزینه نهایی را افزایش میدهد و به تهران فرصت بازسازی خسارتها را میدهد.
دولت ترامپ کوشیده همزمان که قاطعیت نشان میدهد، دامنه رویارویی را محدود نگه دارد. جیدی ونس، معاون رئیسجمهور، گفته است ایالات متحده «در جنگ با ایران نیست»، بلکه تمرکز بر برنامه هستهای ایران دارد و اقدامات اخیر را هدفمند و محدود ـ نه آغاز یک درگیری گسترده ـ توصیف کرده است. اورشلیم پست نوشته: تأکید بر «قابلیتها» بهجای «تغییر رژیم» به ویژگی شاخص پیامرسانی دولت ترامپ بدل شده است.
برخی جمهوریخواهان بر مرزبندیها تأکید کردهاند. سناتور جیم ریش در جریان تشدید تنشهای ژوئن گفت: «این جنگ، جنگِ اسرائیل است، نه جنگِ ما»، و همزمان تأکید کرد که هیچ اعزام نیروی زمینی آمریکایی به ایران در کار نخواهد بود.
رسانه اسرائیلی اورشلیم پست ابراز نگرانی کرده که این موضع در ددرون حزب جمهوری خواه آمریکا در حال گسترش است: حمایت قوی از حق اقدام اسرائیل، همراه با محدودیتهای صریح برای مشارکت نظامی آمریکا.
حتی توماس مَسی نماینده جمهوری خواه حملات ژوئن را مغایر قانون اساسی خوانده و استدلال کرده که اختیار اعلام جنگ با کنگره است، نه صرفاً رئیسجمهور. این نقد طرفدارانی در بین نمایندگان دارد.
اورشلیم پست به وجود اختلاف نظر میان دو حزب آمریکا بر سر دخالت در جنگ با ایران هم اشاره کرده و نوشته: دموکراتها هم نگرانیهای خود را مطرح کردهاند؛ عمدتاً با تمرکز بر تشدید تنش و مشروعیت حقوقی. حکیم جفریز، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان، دونالد ترامپ را متهم کرد که درباره نیاتش کشور را گمراه کرده و بدون مجوز کنگره، آمریکا را در معرض درگیری عمیقتر قرار میدهد. الکساندریا اوکاسیو-کورتز این حملات را نقض فاحش اختیارات جنگی قانون اساسی دانست و گفت چنین اقدامی میتواند مبنای استیضاح باشد. سناتور تیم کین نیز همصدا شد و گفت افکار عمومی آمریکا بهطور قاطع با جنگ با ایران مخالف است و اقدام یکجانبه پیامدهای بلندمدت دارد.
جالب اینجلست که اورشلیم پست به وجود اختلاف نظر در درون اسرائیل هم اشاره کرده است؛ یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون، با ارزیابی دولت درباره تهدید ایران همنظر بوده، رهبری کلی نتانیاهو را نقد کرده است. او اوایل امسال گفت نتانیاهو «فرد مناسبی برای هدایت کشور نیست»، هرچند اذعان کرد که به نظرش نتانیاهو درباره خطر ایران حق دارد. این تنش الگوی آشنای اسرائیلی را نشان میدهد: اجماع بر سر تهدید، اختلاف بر سر اجرا و میزان اعتماد.
تلاش رسانههای اسرائیلی برای جا انداختن یک ادعا تا پایان سال
اورشلیم پست مدعی است که زمان برای اسرائیل رو به پایان است؛ فرصت اسرائیل بهدلیل نزدیکی جغرافیایی و آسیبپذیری محدود است، اما آمریکا چنین تعجیلی ندارد و از تعهدات جهانی و محدودیتهای سیاست داخلی تأثیر میپذیرد. «رهبری ایران زمان را بهمثابه اهرم میبیند؛ آستانهها را میآزماید، بیآنکه اقدامی انجام دهد که پاسخ قاطع را برانگیزد.»
این رسانه در یادداشت تحلیلی مهم خود نوشته: ریسک اصلی نه اختلافنظر، بلکه «ناهمزمانی» است: هر بازیگر در چارچوب ساعت خود عقلانی عمل میکند، اما برآیند این کنشها میتواند به نتایجی بینجامد که هیچیک کاملاً قصدش را نداشته است. چالش واشینگتن و اورشلیم، همتراز کردن بازدارندگی به اندازهای دقیق است که مانع جهشهای راهبردی ایران شود، بیآنکه چرخهای از تشدید تنش شکل گیرد که از کنترل خارج شود.
مشخص نیست چرا اسرائیلیها برای حمله مجدد به ایران تا پایان سال ۲۰۲۵ تا این اتدازه عجله دارند؛ اورشلیم پست نوشته: با نزدیکشدن به پایان ۲۰۲۵، جدل درباره ایران دیگر صرفاً نظری نیست. این بحث در زمان واقعی بر سیاست اتحادها، مناظرات داخلی و محاسبات منطقهای اثر میگذارد. تصمیمهایی که اکنون درباره فشار، خویشتنداری و هماهنگی گرفته میشود، نهفقط چارچوب بحران بعدی، بلکه شیوه مدیریت ثبات و ریسک در خاورمیانه در آستانه ۲۰۲۶ را تعیین خواهد کرد.